Kiraz Çiçeği (Sakura)

Kiraz çiçekleri ya da Japonca adıyla ‘sakura’ Japonya ile özdeşleşmiş, Japonya’yı çok iyi ifade eden ve en çok bilinen sembollerinden biridir. Nisan ayı başında çiçeklerin açmasını ifade eden sakura, yeni başlangıçların simgesidir. Nisan ayı, mevsimlerin değişmeye başladığı, yeni okul yılını ifade eden ve çalışanların yeni çalışma dönemine başladığı aydır. Ayrıca üniversite öğrencilerinin de üniversiteye başladıkları aydır. Tüm bunlar Nisan ayında açan kiraz ağacı çiçekleri ile ilişkili tutulduğundan, söz konusu çiçeğin Japonya için derin anlamları söz konusudur. Tüm Japonya’da hanami diye adlandırılan parklarda ve diğer yerlerde kiraz çiçeklerini seyretmek için festivaller, toplantılar ve partiler yapılır. Ayrıca bir çok aile kiraz çiçekleriyle kaplanmış ağaçların altında piknik yaparlar.

Japonya’da diğer ülkelerin aksine 200’den fazla kiraz ağacı türü vardır. Özel günlerde çiçeklerden sıcak içecekler yapılmasının yanında, insanlar şekerlemelerini kiraz ağacı yapraklarını ambalaj olarak kullanarak yiyebilirler. Ama asıl ilginç olan, kiraz ağacının meyvesi için değil, çiçekleri için yetiştirilmesidir.

Her yıl mart ayında Japonya’nın resmi meteoroloji bürosu, ülkenin farklı yerlerinde kiraz ağacı çiçeğinin ne zaman açacağını ilan yoluyla bildirmektedir. Mart ayı sonunda ülkenin güneyinde, Okinawa’dan açmaya başlar ve Mayıs ayında da Hokkaido’ya, kuzey bölgelerine doğru yayılır. Büronun ilanıyla insanlar gezintilerini plan dahiline alırlar. Kiraz çiçekleri açtığında ve festivaller başladığında bir çok insan en ünlü yerlere akın eder.

Her ilkbahar mevsiminde Tidal Basin çevresinde 1,700 ağacın çiçek açmasının anısına, Washington’da Uluslararası Kiraz Çiçeği Açma Festivali kutlanmaktadır. Buradaki ağaçlar, 1912 yılında Japonlar tarafından Amerika Birleşik Devletleri halkına bir hediye olarak gönderilmişti.

Samuraylar diktirdikleri kiraz ağaçlarının çiçekleri ortaya çıktığı zaman uzun uzun seyrederlerdi. Bu olayın felsefe derinliği şurada yatıyordu: Kiraz çiçekleri en olgun zamanında düşmektedir ve bu yönüyle samurayın savaş anında, en güçlü zamanında ölebileceğini, her an ölüme hazır olması gerektiğini hatırlatıyordu. Böylelikle bir samuray, yaşam ve ölüm kavramlarının sorgulamasını en anlamlı şekilde yapmış oluyordu.