İnsanoğlunun en büyük gücüdür hayal gücü. Bir o kadar insan olmanın merkezinde olan, bir o kadar da klişe insan tabiatının ötesine geçmesine neden olan. Bazen kitaplarda, bazen müzik notalarında, bazen sanatta, bazen de eski püskü, tozlanmış bir evde.
Ne kadarı gerçek, ne kadarı hayal, ne kadarı hayatın içinden, ne kadarı hayatın kenarından bile geçmez?
Bilinmez.
Kitaplar içinde boğulmuş ve nice alıntıların çemberinden geçmiş bir kişi olmak, gerçek hayatı birebir karşılamak için ne kadar yeterlidir?
Bilinmez.
Bazen hayatta yapılan tek bir hata, kazarak, didinerek, yıllarınızı vererek ektiğiniz tüm ürünleri bir anda çürütür. Geriye keder, kaybolmuş bir yaşam ve başıboşluk kalır. Bu hataya sebebiyet veren birinin tüm hayatından vazgeçmesi ve hataya sürüklemiş olduğu birinin sonuna kadar destekçisi olması da hayatın içinden.
Kitaplar arasında boğulursunuz. İçeriğine dair bilmediğiniz hiçbir şey yok gibidir. Hayal gücünün merkezde olduğu bir ruh halinde gerçekler ne söyler bize? Tüm hayatı anlatabilecek alıntılara sahip olabilirsiniz ama böbreğiniz iltihaplanmış, kan işemektesinizdir. Kendinizi tamamen yalnız hissedersiniz.
Kalp yalnız bir avcıdır.
“Bazı insanlar zaman içinde öyle bir yere varırlar ki burada istediklerini yapabilirler. Burada eşleri ve işleri bilinmeyen, görünmeyen arzu engellerine takılırlar.
‘Görünmezi gör, yazacağın şeyi görürsün.’
Görünmeyen insanlardı, birlikte yaşamak istediği. Her gün yanından geçip gittiklerimiz. Bazen içlerinden biri oluverdiğimiz. Kitaplardaki insanlar, yalnızca birinin aklında yaşayan.
O, kaderi, hayatın etrafından değil, doğrudan içinden geçecek şekilde çizilmiş biriydi. Cennete giden en kestirme yolun, cehennemden geçtiğinden emin olan biri. Ama onun zaafı, aslında pek çok hikaye ile hem yücelmiş hem de aciz kalmış zihni ve kendisi için seçtiği yoldu.
Bobby Long’un acı düşüşünün sebebi, gördüğü her şeye duyduğu aşkıydı. Eğer insanların inandığı bir adalet biçimi varsa…
…sanırım Bobby Long’unki bir şarkıydı.”
Ne kadarı gerçek, ne kadarı hayal, ne kadarı hayatın içinden, ne kadarı hayatın kenarından bile geçmez?
Bilinmez.
Kitaplar içinde boğulmuş ve nice alıntıların çemberinden geçmiş bir kişi olmak, gerçek hayatı birebir karşılamak için ne kadar yeterlidir?
Bilinmez.
Bazen hayatta yapılan tek bir hata, kazarak, didinerek, yıllarınızı vererek ektiğiniz tüm ürünleri bir anda çürütür. Geriye keder, kaybolmuş bir yaşam ve başıboşluk kalır. Bu hataya sebebiyet veren birinin tüm hayatından vazgeçmesi ve hataya sürüklemiş olduğu birinin sonuna kadar destekçisi olması da hayatın içinden.
Kitaplar arasında boğulursunuz. İçeriğine dair bilmediğiniz hiçbir şey yok gibidir. Hayal gücünün merkezde olduğu bir ruh halinde gerçekler ne söyler bize? Tüm hayatı anlatabilecek alıntılara sahip olabilirsiniz ama böbreğiniz iltihaplanmış, kan işemektesinizdir. Kendinizi tamamen yalnız hissedersiniz.
Kalp yalnız bir avcıdır.
“Bazı insanlar zaman içinde öyle bir yere varırlar ki burada istediklerini yapabilirler. Burada eşleri ve işleri bilinmeyen, görünmeyen arzu engellerine takılırlar.
‘Görünmezi gör, yazacağın şeyi görürsün.’
Görünmeyen insanlardı, birlikte yaşamak istediği. Her gün yanından geçip gittiklerimiz. Bazen içlerinden biri oluverdiğimiz. Kitaplardaki insanlar, yalnızca birinin aklında yaşayan.
O, kaderi, hayatın etrafından değil, doğrudan içinden geçecek şekilde çizilmiş biriydi. Cennete giden en kestirme yolun, cehennemden geçtiğinden emin olan biri. Ama onun zaafı, aslında pek çok hikaye ile hem yücelmiş hem de aciz kalmış zihni ve kendisi için seçtiği yoldu.
Bobby Long’un acı düşüşünün sebebi, gördüğü her şeye duyduğu aşkıydı. Eğer insanların inandığı bir adalet biçimi varsa…
…sanırım Bobby Long’unki bir şarkıydı.”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder