Oldukça etkileyici olan gitar soloları yaşadığım bu hayatta bana en çok zevk ve haz veren güzelliklerden biri. Derinlerden gelen bu melodileri işittiğimde tamamen ayrı bir dünyada yaşadığım hissini veriyorlar. Çok etkili soloların kotarıldığı albümlere ayrı bir gözle bakıyor, farklı bir yere koyuyorum. Çünkü solo denen şey hem yüksek ilhamlı bir ruh hali, hem de üstün bir yetenek gerektiriyor. O melodileri bulmak ve normal gitar ritimlerine göre çalınışı zor olmasından dolayı icra etmek özel bir durum.
Olaya bu açıdan baktığımda iki farklı dünyadan iki farklı ruh halini paylaşmak istedim. İlki solonun duygu yönüne atıfta bulunuyor. İlgili parça Rock tarihinin en iyi enstrümentallerinden biri. Camel'in 1984 tarihli "Stationary Traveler" isimli muazzam eseri. 02:34'ten itibaren tüyleriniz ürperecek.
Diğer parça ise solonun enerjik tarafına atıfta bulunuyor. İlgili isim ise çok sevdiğim bir grup olan Nevermore'dan Jeff Loomis. Jeff Loomis'in kalbimde özel bir yeri var. Çalış stili, enerjisi, kayıt kalitesi ve sounduyla tam istediğim melodileri ve müzikal yapıyı kulaklarıma gönderiyor. Bana tam anlamıyla enerji veriyor. Ondan da Miles of Machine gelsin. Enerji, makinelerin çevremizi kuşatması ve bu kaos ortamından bize bir ruh üfürülmesi de ayrı bir konu. Parça, başından sonuna kadar bu hissi yaşatıyor bana. 02:24 sonrası olanlar için kelimeler kifayetsiz kalır kalbimde. İşte o an Nirvana'ya ulaşmanın ne olduğunu keşfetmiş oluyorum her seferinde. Kayıtsızca... Anlatılamaz.. Hissedilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder