Kibir ve Kıyas

Çok kibirli bir samuray, bir gün Zen ustasını görmeye gider. Çok meşhur bir samuraydı ama ustanın görünümüne ve zarafetine bakarak aniden kendisini aşağıda görür. Ve ustaya sorar: “Kendimi niçin alçalmış hissediyorum? Şu ana kadar her şey çok iyiydi ve yolunda gidiyordu. Senin avluna girdiğim an, birden kendimi alçalmış hissetmeye başladım. Daha önce hiç böyle hissetmemiştim. Hayatım boyunca ölümün yüzüne çok baktım ve asla korkmadım. Şimdi neden bu kadar korkmuş hissediyorum kendimi?”

Usta cevaplar: “Bekle! Herkes gittiği zaman cevaplayacağım.”

Gün boyu insanlar ustayı görmek için gelir ve samuray beklemekten iyice yorulur. Akşam olduğunda oda boşalır ve samuray sorar: “Şimdi bana cevap verebilecek misin?”

Usta dışarı gelmesini söyler.

Bir dolunay gecesiydi ve ay ufukta yükseliyordu. Ve usta konuşur: “Şu ağaçlara bak. Ağaçlar gökyüzüne yükseliyor ve biri diğerinden uzundur. Onlar yıllar boyu penceremin yanında var oldular ve asla problem olmadı. Küçük ağaç büyük ağaca asla şöyle bir şey demedi: ‘Senden önce kendimi niçin alçalmış hissederdim?’ Bu ağaç küçüktür ve şu da büyük ağaçtır. Ben böyle bir fısıltıyı niçin hiç duymadım?”

Samuray cevaplar: “Çünkü onlar kıyaslanamazlar.”

Usta hemen yanıtlar: “Şimdi bir şey söylememe gerek yok. Artık cevabı biliyorsun.”