Tanınmış insanların ölürken ettiği kelamlar bazen ilginç bulunur. Özellikle Immanuel Kant’ınki. Öldüğünde son sözü Genug (Yeter) olmuştu. Belki de hayatın sonlanışını ifade edebilecek en naif ve keskin kelimedir. Sadece bir kelime..
Tarihe geçmiş bazı kişilikler de ilginç kelamlar etmişlerdi.
Agrippina, Neron’un Annesi – 59 – “Rahmime vur”
Martin Luther – 1546 – “Evet”
Kral VIII. Henry – 1547 – “Keşişler, Keşişler, Keşişler!”
Thomas Hobbes – 1679 – “Karanlıkta büyük bir atlayış”
Voltaire – 1778 – “Tanrı adına, bırakın huzur içinde öleyim”
Mozart – 1791 – “Bunu kendim için yazıyorum”
Napolyon – 1821 – “Josephine”
Beethoven – 1827 – “Komedi bitti”
Hegel – 1831 – “Ve o beni anlamadı”
Goethe – 1832 – “Daha fazla ışık”
Henrich Heine – 1856 – “Tanrı beni bağışlayacak. Bu onun mesleği”
Charles Darwin – 1882 – “Ölmekten zerre korkmuyorum.”
Karl Marx – 1883 – Kendisinden son bir söz istenince: “Hadi, defol!”
Marcel Proust – 1922 – “Yeterince yazdım. Artık ölebilirim”
Heinrich Himmler – 1945 – “Ben Heinrich Himmler’im”
H. G. Wells – 1946 – “İyiyim”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder