Her ne kadar iflah olmaz sert Heavy Metal (özellikle Death Metal) dinleyicisi olsam da “Heavy dışında hiçbir şey dinlemem” diyenlerden değilim. Ne hoşuma giderse, yeri gelince farklı tarzları da dinliyorum. Bu isimlerden biri ise yıllardır bir köşemde duran, gerçekten beğendiğim ve özel bir sevgi beslediğim İngiliz müzisyen, şarkıcı ve söz yazarı Imogen Heap’tir.
Imogen’ın çok özel bir müzik yaptığını düşünmekle birlikte yaptığı müziği dar bir kalıba sokmanın imkansız olduğunu düşünüyorum. Müziğinin Rock’tan elektroniğe, alternatiften bağımsız müziğe, sentezör poptan klasiğe geniş bir yelpaze içerisinde yüzümüze yellenmesi, çaldığı enstrüman adetinin haddi hesabı olmaması, adeta tek başına bir orkestra olması, bu müziği bizzat kendi yaratması ve bunu muazzam sesiyle beslemesiyle sıradan bir müzisyen olmadığını söyleyebilirim.
Frou Frou ile yaptığı düetlerle de adından söz ettiren Heap, geçtiğimiz yıl çıkardığı Ellipse albümüyle kaldığı yerden devam ediyor. Tamamen müzik için yaratılmış bir yaratık olduğunu düşünüyorum. Başlangıçta ilk albümü iMegaphone (Imogen Heap anagramından türetilmiştir) ve Speak for Yourself ile kalbimde taht kuran Heap, son albümü Ellipse’in giriş parçası “First Train Home” ile kulağınızın pasını alsın. Hem de canlı performans ile.. Bu kadın normal değil..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder