Kayserispor: 0 – Galatasaray: 0 – Direnç Futboluna Direnç?

Futbola basit bir gözle baktığımızda futbol sahasına yayılan bir takımın üç parçaya bölündüğünü söyleriz: Defans, orta saha ve forvet hattı. Bunlara kaleciyi de ekleyebiliriz. Bir futbol takımının istediği oyunu oynayabilmesi ve sistemini sahaya yansıtabilmesi için bu üç bölgenin birbiriyle uyumlu olması gerekir. Bu bölgeler arasında öyle bir esneklik olmalıdır ki akerdeon etkisi yaratabilmelidir. Top defans hattına geldiğinde takımın geri kalan bölgesi buna göre esneklik kazanmalı ve o bölgeye yanaşmalıdır. Ya da top ileri noktaya vardığında tüm takım o bölgeye doğru esneklik kazanmalıdır. Bu aynı zamanda bir futbol takımının futbolu ahenkli ve uyumlu oynaması demektir.

Galatasaray’ın son zamanlarda aslında yapamadığı şey bu. Sezon başında az çok bunu başarabiliyorlardı ama sakatlıklar, eksiklikler, mental ve fiziksel yorgunluk derken bir çok etkenin üst üste gelmesi ile takım uyumuna dair önemli göstergeler zarar görmüştü.

Aslında bu maç Kayserispor gibi dirençli bir takım karşısında Galatasaray’ın ne kadar esnek olabileceğine dair önemli bir deney tahtasıydı. Maçın genel gidişatına baktığımızda ise gördüğümüz en önemli sıkıntılar genelde bu akışkanlığa ilişkin sorunlardı.

Maçın başlangıcına baktığımızda, özellikle ilk on dakikada iki horoz vardı sahada. Birbirlerine horozlanıyorlar, birbirlerini tartıyorlar ama hamle yapmıyorlardı. Tüyleri kabarık şekilde hamle yapmaya çalışıyorlardı. Galatasaray ve Kayserispor arasında yönetici bazlı bazı sıkıntılar olduğu için bir gerginlik bekleniyordu. Bu gerginliği taraftarlarda ve yer yer futbolcularda görebiliyordunuz.

Galatasaray maçın ilk 20 dakikasında çok etkisiz bir görüntü çiziyordu. Hem pas futbolu uygulanamıyor, hem de defans – orta saha – forvet hattı arasında bariz bir uyumsuzluk vardı. Forvet bölgesi ayrı telden, geri hat ayrı telden çalıyordu. Bu dakikalarda Arda – Dos Santos – Keita ve Elano’lu forvet bölgesi ortada hiç görünmedi. Galatasaraylı oyuncular birbirleriyle yakınlaşamamış, kopukluk olmuştu. Hal böyle olunca Galatasaray geride kaleci dahil sadece yedi oyuncusuyla oynuyor gibiydi. Bunun iç yüzünde Kayserispor’un başlangıçta ön bölgede iyi basması ve direnç göstermesi yatıyordu.

Kayserispor da özellikle 10. ve 20. dakikalar arasında çok tehlikeli olmasa da Galatasaray’ın üzerine gelmeye, etkisini göstermeye başlamıştı. Galatasaray ne zamanki ayağa pas oynamaya, forvet hattına iyi top taşımaya ve forvet hattı da oyuna katılmaya başladı; ilk yarı sonuna kadar Kayserispor karşısında gözle görülür bir üstünlük kurmaya başladı. Bu durum ikinci yarı aslında kaldığı yerden de devam etti bir nebze. Bu baskı bir köşe vuruşunda Lucas Neill’in şutunu ve Arda Turan’ın kaçırdığı net gol pozisyonunu getirdi. İkinci yarıda da Elano’nun defans oyuncusundan dönen topu ve Elano’nun Emre Çolak’a aktardığı harika top kaçan gol fırsatlarıydı.


Şu bariz bir görüntü ki Galatasaray ayağa pas yapamadığı ve kanatları çalıştıramadığı sürece büyük sıkıntılar yaşıyor. O maçı kazanması anlık hatalara ve duran toplara kalıyor. Organize bir ataktan söz edemiyorsunuz. Ama Galatasaray adına ilk yarıda dikkat çekici unsur, rakip takım üzerine çok rahat bir şekilde gelmesine ve Galatasaray orta saha bölgesini kolay bir şekilde geçmesine rağmen Galatasaray defans hattının dirençli müdafaasına takılıyor olmasıydı. Uzun zamandır ortalıkta görülmeyen Emre Güngör’ün performansını alkışlamakta fayda var.

Saha zemini başlangıç itibariyle harika görünüyordu. Ama maç başladıktan sonra sahanın çabuk bir şekilde bozulduğuna, ayağı top yapan Galatasaraylı oyuncuların bu sorun karşısında yeteneklerini net olarak gösteremediğini gördük. Özellikle Keita bu anlamda önemli sıkıntılar yaşadı. Galatasaray’ın en önemli hastalıklarından biri olan boştaki adamı çabucak görmemek ve oyunu hızlı bir şekilde açmamak sorunu devam ediyordu. Orta sahadaki oyuncular top ayaklarına gelir gelmez hemen boştaki arkadaşlarına vereceklerine ayaklarında geveliyorlar ve rakibin sahasına yerleşmesine sebebiyet veriyordu. İkinci yarı buna daha az izin vermeleri daha ahenkli bir takım görüntüsü verdi.

Maç golsüz berabere bitmiş olabilir ama Galatasaray’ın kötü oynadığını söyleyemeyiz. Çok iyi oynadığını da. Galatasaray’ın en azından Kayserispor gibi dirençli bir takım karşısında başlangıçta bocalasa da ilerleyen dakikalarda aynı direnci gösterdiğini, hakimiyetini belli ettiğini ve sürekli ayağa pas yaptığını gözlemledik. Santrforsuz oynayan bir takımın pek gol pozisyonuna girememesini anlamakla birlikte Giovani’nin daha form kazanamaması, etkisizliği ve Keita’nın önceki maçlarına oranla etkisiz görülmesini Galatasaray’ın hücum etkinliğini zedeleyen unsurlardı.

Emre Çolak’ın Elano’nun harika pasıyla önüne aldığı topu filelere göndermesi kendisi açısından kırılma noktası olabilirdi. O ve takımı için oldukça şanssız bir andı. Galatasaray’ın Kayserispor gibi dirençli bir takım karşısında 400 küsur isabetli pas yapması ve Kayserispor’un 100 küsurlarda kalması Denizlispor ve Antalyaspor karşısındaki performansının ötesine geçebildiğini kanıtlar.

64. dakikada Kayserispor’dan Hakan Altuntaş’ın çift sarı karttan kırmızı kart görmesinden sonra oyuna renk ve tempo getirdiğini kabul edebiliriz. Galatasaray mevcut imkanları dahilinde elinden geleni yaptı, gerekli pozisyonları da buldu ama sonuca gidemedi. Kaysersipor gibi bir takıma deplasmanda nadir pozisyon vermek ve hatta çok net gol pozisyonu şansını tanımamak dikkate alınmalı. Orta sahada Mehmet Topal’ın ön liberoda, Mustafa Sarp’ın hemen önündeki direnci, varlığı defansı rahatlatan unsurlardandı.

Galatasaray’ın Sabri ve Baros’un dönüşünü, Keita ve Giovani’nin formda hallerini beklemekten başka bir seçeneği yok gibi görünüyor. Santrforsuz oynamak gol noktasında sizi çok zayıflatabilir ama ön bölgeye iyi hakim olup domine ederseniz, kanatları sağlıklı işletirseniz forvet bölgesinde Servet dahi olsa ona dokunmak kalır. Bu maça dair altı çizilmesi gereken en önemli ayrıntılardan biri de bu paragraftır.

Maç 0-0 sonuçlanmış olabilir. Ama oynanan oyun ve atmosferden dolayı bir elektrik aldığımı, heyecanlı gözlerle takip ettiğimi ve bedenime ateş bastığını hatırlıyorum. Serde İstanbul’un Sarı Kırmızı tarafına bağlılık olunca ve tarafımız orayı işaret edince, o armanın olduğu her yerde heyecan duyamadan yapamıyoruz.